Eerste asystolie-kinderharttransplantatie in Argentinië: "Moge Luca's leven het waard zijn."
In een ongekende mijlpaal voor de Argentijnse en Latijns-Amerikaanse geneeskunde kreeg de éénjarige Felipe Palagani een nieuw hart. Het was de eerste pediatrische harttransplantatie in het land via een gecontroleerde asystoliedonatie.
Afgelopen dinsdag sprak Pamela, de moeder van het jongetje, met La Voz en Vivo en vertelde ze alles wat er vanaf het begin was gebeurd.
Deze medische prestatie, uitgevoerd door het team van het Italiaanse ziekenhuis, is ook een verhaal van solidariteit. Het verenigt twee families uit Neuquén: Felipe en Luca Zarragud, een tweejarig jongetje dat bij zijn afscheid zijn kamergenoot een tweede kans op leven gaf.
"Felipe begon met wat leek op bronchiolitis, en die aandoening verergerde tot het punt waarop zijn hart praktisch stopte met kloppen", zei ze, bevestigend dat hij nog geen jaar oud is.
"Ik had absoluut een kindertransplantatie nodig. In november ontmoetten we Luca's familie, die wachtte op een levertransplantatie," zei hij.
De band tussen Felipe en Luca ontstond op de afdelingen van het Italiaanse ziekenhuis. Beide kinderen, oorspronkelijk uit Neuquén, deelden niet alleen dezelfde provincie en hetzelfde ziekenhuis, maar ook een kamer en een melodie die een onverwoestbare band werd: "De kleine mieren marcheren, bam, bam, bam..."
Luca's moeder, Paula, zong voor haar zoon en ook voor Felipe, die in het bed naast haar lag en verbonden was met een kunsthart. Pamela, Felipes moeder, luisterde en vroeg hem om "luider te zingen. Zing het voor ons beiden."
Helaas verslechterde Luca's toestand na hun terugkeer naar Neuquén en moest hij terugkeren. "Toen besloot zijn familie zijn hart aan Felipe te doneren," zei hij. Nadat ze alle juridische obstakels voor kinderdonatie hadden overwonnen, ondergingen ze beiden een ongekende operatie in Latijns-Amerika: een harttransplantatie bij kinderen in asystolie.
"De enige geschikte ontvanger voor Luca's hart was Felipe, ongelooflijk. Luca leeft voort in Feli's hart. Luca klopt in Feli's hart," vertelde ze emotioneel aan La Voz en Vivo .
"We willen dat je deel uitmaakt van Felipe's leven", benadrukte Pamela wat ze aan Luca's ouders vertelden.
"Er kunnen meer donaties komen, we moeten families er alleen van overtuigen om ja te zeggen. Dat mijn zoon al acht maanden wacht, dat hij acht maanden van zijn leven verloren heeft, slaat nergens op," voegde hij eraan toe.
"En laat wat Luca is overkomen niet nog een keer gebeuren. Laat zijn leven de moeite waard zijn," zei de vrouw emotioneel.
Felipe werd gezond geboren, maar op vijf maanden oud werd bij hem een ernstige gedilateerde cardiomyopathie vastgesteld, waardoor zijn hart driekwart van zijn borstkas in beslag nam.
Na een lange ziekenhuisreis, waarbij hij een beroerte, een hartstilstand en een ECMO kreeg, werd Felipe aangesloten op het Berlin Heart, een kunstmatig hart dat nog nooit eerder bij zo'n kleine patiënt in Argentinië was gebruikt.
Het Berlin Heart bood echter geen permanente oplossing en Felipe had dringend een transplantatie nodig. Hierdoor kwam hij op de wachtlijst van het land te staan, waar al twaalf kinderen op wacht stonden.
Luca, een "vrolijke, vriendelijke, levenslustige" jongen die "zingend leefde", had slechts twee dagen voordat Felipe in november in het Italiaanse ziekenhuis aankwam een levertransplantatie ondergaan.
Ondanks hun verschillende diagnoses steunden de families elkaar en deelden ze hun hoop, hun geloof en hun angst. Deze band bleef bestaan, zelfs nadat Luca uit het ziekenhuis was ontslagen, maar zijn gezondheid verslechterde.
Het cytomegalovirus veroorzaakte onherstelbare schade aan zijn longen en bij gebrek aan medische strategieën namen zijn ouders, Paula en Nicolás, de "immense beslissing" om zijn organen te doneren.
Nicolás herinnert zich dat hij Luca's krachtige hartslag voelde en voelde dat het "het meest waardevolle was dat ik kon geven". Hoewel ze niet wisten of het hart levensvatbaar zou zijn of dat de ontvanger Felipe zou zijn, voelden ze de intuïtie door "te veel toevalligheden".
Asystoliedonatie, waarbij de donor overlijdt aan een hartstilstand en de ablatietijd veel korter is, is een techniek die wordt gebruikt in landen zoals Spanje en Australië, maar een harttransplantatie bij kinderen met deze methode is nog nooit eerder uitgevoerd in Argentinië. Carlos Chichero, directeur van het Buenos Aires City Transplant Institute, benadrukte dat dit het eerste geval is in Argentinië en "waarschijnlijk in Latijns-Amerika" van een harttransplantatie bij kinderen met een asystoliedonor.
In de vroege uren van 18 juni kwam alles in beweging. In de wachtkamer kreeg Pamela, Felipes moeder, een zacht tikje op haar rug van Paula, die zei: "We hebben al gehoord dat het mogelijk is." Minuten later kregen ze de officiële bevestiging: "We zijn operationeel." Luca's hart was een match; hij kwam uit een familie die ze kenden, uit dezelfde provincie, hetzelfde ziekenhuis, dezelfde kamer, en die hetzelfde lied hadden gehoord.
De ongekende procedure vereiste de inzet van een multidisciplinair team en de zeer complexe infrastructuur van het Italiaanse ziekenhuis. Het hart van de donor werd 30 minuten stilgelegd, maar werd grondig beoordeeld en geschikt bevonden.
Dat de transplantatie in dezelfde instelling werd uitgevoerd, was cruciaal voor korte transfertijden. Deze procedure valt onder Wet 27.447 inzake orgaan-, weefsel- en celtransplantatie en werd uitgevoerd volgens de protocollen van de INCUCAI. Het toeval was "volkomen bizar", gaf Chichero toe, aangezien Felipe, die vijf maanden lang een kunsthart had gehad, in hetzelfde ziekenhuis lag en fit genoeg was om het te ondergaan.
Deze transplantatie vergroot de mogelijkheden in een beperkte context. In Argentinië worden namelijk elk jaar tussen de 20 en 30 kinderharttransplantaties uitgevoerd.
Volgens Chichero is de zaak van Luca en Felipe een "stimulans" en een boodschap aan medische teams om "ons nog wat meer aan te moedigen", door te laten zien dat een hart dat "uit zichzelf stopte" perfect levensvatbaar kan zijn.
Felipe herstelt nu, zonder pacemaker of drains, en zijn moeder kon hem weer vasthouden. Luca's nalatenschap klopt in zijn borst. Felipes familie is van plan hem Luca te noemen, ter ere van het "korte, intense, stralende" leven van een kind dat "met alles leefde" en wiens hart de "kleine mieren laat marcheren" in Feli's borst, "kloppend voor twee".
Het verhaal van Felipe en Luca, vereeuwigd in een omhelzing tussen de twee families, is een bewijs van hoe zelfs het meest pijnlijke kan leiden tot "een immense liefdesdaad, die betekenis kan geven aan een onherstelbaar verlies". Zoals Felipes moeder zei: "Organen gaan niet naar de hemel. Ze redden levens hier op aarde."
Gerelateerde onderwerpen
lavoz.AR
